Machinegeweer of wetenschap

Gebaseerd op een uitspraak van Ed Spruijt

Man gijzelt dochter met machinegeweer/ wetenschap pervers. Deze week kwamen op dezelfde dag 2 bijzondere berichten langs die niet alleen te denken geven maar ook best wat met elkaar te maken hebben als je er even over doordenkt. En doordenken doe ik graag.

Meneer Miedema van de Universiteit Utrecht vindt dat de wetenschap teveel blootstaat aan ‘perverse prikkels’. Bijvoorbeeld bij promoties. Om maar te produceren en geld te vangen van de overheid worden promoties er nog al eens doorheen gesleurd. Een andere belangrijke perverse kwestie zijn de derde geldstromen. Zogenaamde wetenschappers, soms al jaren geleden gepromoveerd verdienen geld voor zichzelf en hun Universiteit door onderzoek voor derden te doen. Liefst een beetje zo dat die derden er een beetje blij van worden. Zo deed Dhr Spruijt onderzoek voor de Raad voor de Kinderbescherming. Daarbij liet hij zich liever niet op de vingers kijken door zijn peers (medewetenschappers). Zijn begeleidingscommissie bestond alleen uit vertegenwoordigers van zijn opdrachtgever. Het is niet onbelangrijk om dit feit deze week nog een keer te memoreren. Soms denken wij namelijk dat alleen de medische wetenschap een kwestie van leven of dood kan zijn. Maar al te vaak speelt rond scheidingen tussen vaders en kinderen hetzelfde. Leven en dood. Ouder-en kind dodingen. Familiedrama’s. En voor onderzoeken daarover moet je bij Spruijt zijn. Althans dat denken de meeste media. Of anders bij mevrouw Groenhuijsen. En wat krijg je dan als die aangestuurd worden door hun eigen perverse (ik neem de term maar even over van Miedema) belangetjes? Dan krijg je dat ouders met zoveel woorden in de grond worden getrapt ze worden gedwongen aan verplichte zelfvernedering te doen (zie links en plaatje), speciaal vaders.

In zijn perverse onderzoek van 2003 schreef Dhr Spruijt, je moet het lef maar hebben, dat Dhr Gardner, de internationaal gewaardeerde duider van Ouderverstotingssyndroom, een ´hired gun’ is, een huurmoordenaar dus. Ik weet niet precies hoe letterlijk Spruijt dat toen bedacht, maar dat inhuren dat laat ie zichzelf nogal doen kun je zeggen. En misschien kun je het na het oplossen van zijn projectie zelfs wel vrij letterlijk uitleggen. Misschien is Spruijt wel het machinegeweer waar sommige ouders mee schieten. Zoiets van; “van meneer Spruijt moet jíj door het stof; nietes jíj moet door het stof. Per saldo besluitend zichzelf dan maar om te brengen. En hun kind. Heel erg en ook verwijtbaar. Maar niet alleen aan die ouder, maar vooral ook, en in multiple vorm aan mensen als Spruijt.

Miedema kan dichtbij, op zijn eigen universiteit het heft ter hand nemen. Zo dichtbij zit Spruijt. Ik probeer deze week een mooie open brief te maken voor Dhr. Miedema waarin ik mijn best zal doen mijn verhaal voor de zoveelste keer nog eens goed te verwoorden. Hopen dat het een keer doorbreekt. En dat daar geen verdere familiedrama’s voor nodig zijn.

Dossier vaders en wetenschap
U kunt de afbeelding bij dit blog kopen als kaart.

Zie ook ons interview met Dhr Spruitjes-van de Wijs

doodgemoedereerd doodgemoederd

Doodgemoederd lijjkt me een mooi neologisme voor een ervaring van  kinderen die dominant permissief zijn opgevoed. Door hun moeder doodgeknuffeld. Dat soort dingen. Maar misschien ook wel een term voor het gevoel van vaders die in de valkuilen van de moedermythe zijn getrapt. Het blijkt volgens de NRC echter vooral een verkeerde schrijfwijze te zijn van het woord doodgemoedereerd. Een schrijfwijze die, weliswaar fout, toch bij menige journalist(e) ingeburgerd is geraakt zo leerde volgens de NRC een snelle blik op een googleresultaat.

Mijn optreden op tv van al weer bijna 14 dagen geleden evaluerend overwoog ik dat er nog wel wat scherpe uitlatingen waren blijven liggen. Ik had me erg stellig voorgenomen om niet al te bijterig, een beetje doodgemoedereerd, over te komen. Ik ben niet te direkt ingegaan op het betoogje van Groenhuijsen en … afin lees mijn vorige blog. Zeggen wat ik op mijn hart heb, zelfs zeggen wat ik gewoon weet, lukt eigenlijk alleen maar prettig als ik de ruimte voel om me een beetje kwaad te mogen maken. Het lijkt af en toe wel of sommige onwaarschijnlijke  waarnemingen aan de idiote praktijk van jeugdzorg, rechters en kinderbesch…… niet alleen voor anderen teveel vergen van hun cognitieve elastiek, maar dat dat mechanisme mijzelf ook kwelt. Doodgemoederd?  Sommige wetenschappelijk vast te stellen waarheden zijn emotioneel gewoon niet te behappen. Maar dat gaat weer wat beter als je je kwaad mag maken. Een “leuke” waarneming aan mezelf dus. Een toevoeging aan mijn betoog (dat ik ooit schreef)  over cognitieve afstand, wat weer in verband te brengen is met het bekendere begrip cognitieve dissonantie van Festinger.

Als je dus rustig wilt blijven, zoals ik me bij debat op 2 heilig had voorgenomen dan beperkt dat je mogelijkheden om je scherpe opmerkingen te binnen te laten schieten. Maar er zijn andere mogelijkheden om toch ruimte te scheppen voor de juiste opmerkingen over de repressieve tactieken van onze monopoliebedrijfstak familierecht. Hierover een andere keer meer

Afin ik hoop maar dat u dit nog allemaal kon volgen. Test uw eigen cognitieve elastiek! En laat je niet doodgemoedereerd doodmoederen!

Eigenlijk zou u dit, al weer 15 jaar oude artikel over de bedrijfstak familierecht moeten lezen. Oud maar steeds meer waar geworden.

ontweting

Een brij aan statistische gegevens in een als exploratief bedoeld onderzoek verhullen dat er eigenlijk niets te zeggen valt. Sorry dat ik zo moeilijk met de deur uw pc binnenval. Ik was vanmiddag bezig aan wat leeswerk voor de laatste loodjes voor het boek Oudervervreemding, Loyaliteitsmisbruik en Ouderverstotingssyndroom.

Onderzoek rond scheiding van kinderen van hun ouders deugt heel vaak niet. Er is geen bekommernis over de non-respons; als er weinig mensen antwoorden geven is het toch al gauw conclusies trekken geblazen. Als ook de Utrechtse socioloog Ed Spruijt bij het onderzoek is betrokken wil het helemaal nogal eens fout uitpakken. Deze “wetenschapper” “onderzoekt” namelijk in opdracht van justitie en kinderbesch….ing op zo’n manier dat we vooral het vertrouwen in dit soort instituten blijven behouden. Ik heb dat uitvoerig beargumenteerd uitgelegd in mijn vorige boeken Moeder-Kind-Vader en Gemist Vaderschap. U kunt het daar teruglezen of indien u goed Engels leest de link hieronder volgen.
Nu gaat het om de masterthese  van een leerlinge van Spruijt;  Esma Kaplan. Eigenlijk beweert ze dat PAS (ouderverstotingssyndroom) veel voorkomt in Nederland, maar tegelijkertijd kan het volgens haar niet gecorreleerd worden aan conflicten na de scheiding. Rara hoe kan dat. Ik zal het u gelijk maar vertellen; dat kan in principe niet.

Ik zal hier niet uitgebreid in kunnen gaan op het geknoei met zogenaamd wetenschappelijk onderzoek. U zult dus denk ik het volgende boek moeten lezen waarin een keur van wetenschappers en juristen het nodige uit de doeken doen over het ouderverstotingssyndroom. Zonder Spruijt dat wel. Maar dat is voor hem niet erg; kan hij weer een gesubsidieerd boekje uitgeven of andere gesubsidieerde media voorzien van verkapte overheidsvoorlichting.
Ik schaam me bijna dat ik op de Utrechtse Universiteit heb gestudeerd.

De in het engels gepubliceerde versie van mijn aanklacht over de Nederlandse scheidingswetenschappers
De genoemde boeken op de site van Relapublishing
De thesis van Kaplan