herontbinding revisited; gegijzeld kind bij moeder weg?

ontvoering of ontgijzeling?

Heeft jeugdzorg Amsterdam op een zorgvuldige manier het contact tussen kind en vader hersteld of op onbeschaamde wijze de kinderen uit handen van de moeder gerukt?

Een paar dagen geleden begon ik een blogpost op deze manier:

Klokkenluiders voor de rechter dagen, kritische ondersteuners de voet dwars zetten, tegenwerken als de commissie Samson langskomt om te kijken hoe het met seksueel misbruik binnen jeugdzorg staat. Zelfs het boek dat Arnold Heertje over misstanden in de jeugdzorg wil schrijven willen ze alvast van tevoren censureren. Vroeger moest je je boek eerst bij de kerk inleveren om het stempel Nihil Obstat te krijgen, nu doe je dat bij jeugdzorg.

Ok, dit klopt nog steeds redelijk. Maar is de kwestie zelf die Heertje in aanvaring bracht met Jeugdzorg Amsterdam werkelijk zo hemeltergend?

Inmiddels heb ik daarover het nodige geschreven op de plek van die vorige blog, die ik wegens twijfel even had verwijderd.

Ik heb geprobeerd via verschillende bronnen informatie te krijgen over de kwestie.

Kind vlucht voor jeugdzorg

(recht)s (recht)s (link)saf en dan weer recht-door en terug. De jeugdzorgelijke rechtsgang van een jeugdige.© Joep Zander

Zie ook toegevoegd commentaar en vragen onderaan dit blog

Je wordt jarenlang door je moeder opgevoed. Je mag je (Joodse) vader niet zien. Door problemen van de moeder wordt je een tijd door je joodse grootouders verzorgd. Dan komt jeugdzorg en hun psychiater die het toch wel extreem en uitzonderlijk gek vinden dat je niet meer naar je moeder wilt. Daarom moet je maar de pleegzorg in onder bezielende leiding van iets wat jeugdzorg heet maar toch vooral bekend staat om maffia-achtige praktijken variërend van razzia’s, seksueel misbruik, verdachte vastgoedpraktijken en bij de rechter blijven zitten na afloop van de rechtszitting.

Weglopen is het enige antwoord dat rest nadat een rechter in eerste aanleg jeugdzorg gelijk had gegeven. Juist op dat moment wordt in tweede aanleg de jongen wel een voorlopig verblijf bij de grootouders gegund.
Maar nu worden de grootouders ervan beschuldigd te hebben meegewerkt aan ontvoering.
Dus nog een keer bot vangen.

Het AD en de Stentor berichtten afgelopen week over de zaak. Toevallig weet ik een heel klein beetje meer van de achtergronden, zonder te durven beweren dat ik de hele zaak helemaal doorzie. Wat me opvalt is dat de aanwezigheid van een vader geheel buiten beschouwing blijft in de media.

In de jaren zestig en zeventig was het heel gebruikelijk dat Jac, Release en Soosjale Joenit jongeren hielpen die weg wilden van huis (te makkelijk soms). Uit die tijd stamt de speciale regeling in de wet die bepaalt dat hulp bij onderduiken van kinderen mag als er sprake is van een zekere nood. Het overgeleverd worden aan Jeugdzorg acht ik in het huidige tijdsgewricht al een dusdanige vorm van nood dat ik dit artikel van toepassing vind. Misschien zijn er wat nieuwe Soosjale Joenits nodig om deze uitwijkmogelijkheid nieuw leven in te blazen.

Het Algemeen Dagblad hierover
Het laatste bericht van de Stentor
discussie op slachtoffers justitie

Dit blog was een belichting van het probleem van het betrokken kind vanuit het perspectief van zijn belang van goede relaties met zijn ouders, grootouders en eventuele andere relevante opvoeders.

Op deze post is zeer uitgebreid gereageerd. Uiteindelijk leidde dat tot een onoverzichtelijke discussie. Deze heb ik in eerste instantie afgesloten met vragen aan de partijen in dit conflict. Daarna was het een tijd behoorlijk stil. Daarna werd me door de moeder van het betreffende kind gevraagd de naam van haar kind en andere betrokkenen buiten beeld te brengen. Ik ben daar in dit soort gevallen, waar ook de pers uitgebreid over heeft bericht, niet altijd toe bereid. Omdat op dat moment ook beide partijen geen verdere duidelijkheid wensten te verschaffen leek het me op dat moment beter deze reacties op deze blog vooralsnog te verwijderen. Dit met uitzondering van mijn laatste reactie.

Nieuwe reacties die expliciet reageren op mijn vragen bleven welkom. Ik riepo daarbij met succes op daarbij geen namen voluit meer te nomen. Verder bleef ik bereid om waar dienend aan de discussie oude reacties uit de prullemand te vissen. Het aantal is te groot om ze stuk voor stuk door te werken. Ik vroeg daarvoor uw begrip.

Mijn originele post vind ik nog steeds verantwoord, maar ik raad een ieder aan om daarbij dus wel mijn commentaar/vragen te lezen; zie hieronder.

openstaande vragen:

– Wat is de positie van de vader in casu, en wat kan er worden gedaan om hem weer bij de opvoeding en zorg van zijn zoon B te betrekken. En waarom is dit punt nog niet opgepakt.
– Is er een onterechte belastering van de moeder door de grootouders? Er werd gesproken over dreigen. Kunnen we dat opnieuw op een rijtje zetten? Is het terecht om de kwalifikatie Borderline te gebruiken? En is dat ook nodig?
– Is het ingrijpen van Jeugdzorg gebaseerd op een diagnose van ouderverstotingssyndroom wat hier eerder min of meer werd gesuggereeerd? Is er in deze ook de vervreemde positie van de vader bekeken?
Was dat syndroom, indien aanwezig zorgvuldig en door iemand met kennis van zaken gediagnosticeerd?
En zo ja, was het zo ernstig (3de graad) dat het kind op deze manier bij zijn grootouders moest worden weggehaald?
En zo ja; wat is de deskundigheid van het tehuis waar B verblijft in deze?
– Wat is de positie van jeugdzorg. Is er voldoende geprobeerd om tot ander vormen van begeleiding over te gaan?
Is het optreden van jeugdzorg in vorm vergelijkbaar met dat van de Gestapo? Is het optreden van jeugdzorg legitiem? Is het wettelijk en mensenrechtelijk in verband te brengen met dat van de Gestapo?
Is het gebruik van de term Gestapo een belediging voor Jeugdzorg of een terechte vergelijkende kwalificatie die ons alert maakt op de ernst van de situatie?
– Werkt het optreden van Jeugdzorg wederzijdse agressie en belediging in de hand tussen moeder en grootouders? Vergroot dit het probleem of is het onoverkomelijk?

Inmiddels zijn er weer bijna honderd nieuwe reacties binnengekomen. Er werd me steeds meer duidelijk over het conflict en ging me daar ook wetenschappelijk voor interesseren. Hieruit vloeide voort dat ik aanbood deze case mee te nemen in mijn promotieonderzoek. Na aanvankelijk hoop te hebben gehad dat dit mogelijk zou zijn ben ik tot de slotsom moeten komen dat dit vooralsnog niet op een verantwoorde wetenschappelijke wijze mogelijk is.  Ik ga op deze kwestie niet al te diep in, maar ik zal me uiteraard op de daarvoor gepaste plek verantwoorden.

Na vaders zijn moeders aan de beurt

Ik interview Karin Jäckel in 2006; klik voor film

In Duitsland neemt het aantal kinderonttrekkingen (uithuisplaatsingen) zienderoge toe. De bekende schrijfster Karin Jäckel schreef daar een mooi stuk over dat je voor een groot deel zo op de Nederlandse situatie kunt plakken. Ook in Duitsland vindt soms grootschalige politieinzet plaats om kinderen hun ouderlijk huis uit te slepen. Hier in Nederland stuit het op groot onbegrip als mensen als Jan Hop het woord razzia durven te gebruiken voor dit soort praktijken.

De stijgende  contraproductieve bemoeienis van jeugdzorg en kinderbescherming rijst ook hier de pan uit.  Professor Hermanns waarschuwde er nog pas voor.

Nadat jarenlang alleen vaders werden uitgesloten, komen nu ook moeders aan de beurt.

Het artikel van Jäckel
artikel Hermanns

Razzia

Uit de brandbrief van de 12 advocaten over de jeugdzorg, twee citaten:

“De wijze waarop uithuisplaatsingen vaak plaatsvinden, vinden wij traumatiserend voor kinderen. Kinderen worden als criminelen van hun bed gelicht of door de politie van school gehaald. Regelmatig komt het voor dat kinderen voor de ogen van broertjes en zusjes en buren door de politie worden weggevoerd,vervolgens een hele dag in een politiecel doorbrengen en pas ‘s avonds ergens naar een instelling worden gebracht. Sommige kinderen hebben flinke blauwe plekken op de plaatsen waar zij zijn vastgegrepen.”

“Alhoewel met de wetswijzigingen nieuwe eisen aan het vervoer van de jeugdige van en naar de rechtbank zijn gesteld blijkt dit vervoer regelmatig voor veel stress te zorgen. De kinderen worden nog vaak in arrestantenbusjes vervoerd.  Ze zitten lang in het busje en rijden langs verschillende instellingen door het hele land.

Een voorbeeld uit de praktijk: Een 15-jarige jongen met een autistische stoornis moest tijdens de lange rit nodig plassen. Er was geen communicatiesysteem tussen het deel van het busje waar hij verbleef en de chauffeurs. De chauffeurs hoorden hem niet kloppen door het dikke glas. De jongen heeft in zijn broek geplast en heeft vervolgens de hele verdere dag in zijn natte, vies ruikende broek moeten lopen.

Jeugdzorg behoort te zorgen voor adequaat vervoer. Jeugdzorg vergeet vaak dit vervoer te regelen of belt nog steeds de DVO voor het vervoer.Het komt zelden voor dat een gezinsvoogd het kind zelf ophaalt. Dat vinden wij onbegrijpelijk. Als je de verantwoordelijkheid hebt over een kind, kan juist zo ’n rit op een voor een kind heel belangrijke en spannende dag bijdragen aan het versterken van de vertrouwensband.”

de integrale brandbrief

de zorgsinterklaas

Vaak pak ik de krant uit de brievenbus, struikel over een bericht over vaders en jeugdzorg. Vervolgens schiet me téveel te binnen om op te schrijven………

Advocaten in opstand tegen rechters. Dat werd tijd. Maar geweldig moedig natuurlijk van die 12 jeugdrechtadvocaten. Ik hoop dat hun praktijk het overleeft. Rechters schuwen er niet voor meedogenloos op te treden tegen criticasters. Zie mijn blogs over de manier waarop procesvertegenwoordiger Jan Hop het werk onmogelijk werd gemaakt.

De voorbeeldcase gaat over een kind  dat met een razzia uit huis geplaatst werd omdat de arme moeder een nieuwe mobiel zou hebben gekocht. Als het kind nou uit huis geplaatst was omdat het een een-oudergezin, zonder vader dus, betrof dan hadden we tenminste nog over een reeel risico gesproken . In een-oudergezinnen wordt vaker mishandeld.  Zou nog niet op deze manier tot uithuisplaatsing mogen leiden, maar ik bedoel maar.

Na de uithuisplaatsing wordt vervolgens een status-quo gecreëerd waarbij voor de rust van het kind de uithuisplaatsing in stand blijft ook al blijkt het mobieltje gekregen. Het dossier wordt achteraf gewoon bijelkaar geknoeid. Jan Hop, ondergetekende en die Eindhovense advocaat Jan van Ruth waarschuwden al voor dit soort razziapraktijken. En de politici… zij kijken toe.

Dank je sinterklaasje, maar mogen die jeugdzorgmedewerkers, gezellig samen met die rechters, nu in de zak naar Spanje?

Rechter kiest kant jeugdzorg
citaten uit de brandbrief van de advocaten

stasi

Jos Lamé, de directeur van het RIAGG Rotterdam moet weg omdat hij vindt dat de jeugdzorg te stalinistisch wordt. Logisch dan wel dat hij dan ook zelf weg moet; immers een bevestiging van zijn stelling.

Stasi, razzia, maffia en nu ook stalinistisch. Dat maakt al 4 ia woorden die met de jeugdzorg zijn te verbinden. En niet alleen Jan Hop doet dat (tot ongenoegen van de betrokken justitiële maffia) maar ook de Trouw had het eerder over Stasi-methodes bij justitie.

Jos ageerde vooral tegen het het “megalomane, absurdistische” elektronisch kinddossier.

Wethouder Geluk die erover gaat vindt het allemaal wel jammer. Geluk gaat vóór luidt de kern van zijn reactie.

ia!