Divorce Challenge; de hele van ons gestolen nepinspraak-website teruggeplaatst.

In mijn vorige blog beschreef ik hoe de Nederlandse staat ons alle goede ideeën niet alleen gratis liet ophoesten, maar ze vervolgens ook nog eens integraal liet verdwijnen. Een soort stelen bij je eigen burgers. Hoe hard kun je ons op onze ziel trappen. Dat we een overheid hebben die in het geheel niet luistert wisten we al, maar dat ze ook nog eens watjes in hun oren stoppen en ons van zich aftrappen, nou dat weten we dan nu ook.

Maar gelukkig heeft de site van de facebookgroep (h)erken ouderverstoting nu alles weer op het net gezet!! Zorg dat je de hele site ook even op je computer opslaat want we leven hier blijkbaar in een terreurstaat waar alles kan en mag, althans wij niet natuurlijk, nee de staat, rechters, ministers. Straks mogen we weer aan een referendum meedoen waarvan de uitslag al bij voorbaat de prullenbak ingaat.

EN HIER STAAT DIVORCE CHALLENGE NU

Nog een extra terugplaatsing, wie doet er nog meer mee?

 

Stratenec

Nadat ik in mei in Bratislava een lezing had gegeven over de sociologische en politicologische aspecten van Ouderverstoting liep ik een flinke hike door de Mala Fatra, een middengebergte in Slovakije. Een dag liep ik samen met een verstoten Slovaakse vader. We voelden ons diep verbonden als lotgenoten en geloofsgenoten. Geloven is wat anders, breder dan een godsdienst al heeft het daar wel mee te maken. Het is ook wat anders dan religie (=verbinding) al heeft het daar ook veel mee te maken. Afin. Midden op de dag passeerden we een berg en een pas met de naam Stratenec. ‘Betekent dat nou iets?’, vroeg ik mijn reisgenoot. Ja dat wel, maar het was nog niet zo eenvoudig. Ik onthield dat het iets met verdwijnen te maken had. Even later maakten we van elkaar een foto lopend op een sneeuwveld in de mist.

Gisteren was ik bezig te achterhalen hoe het met de spin-off van de conferentie staat (video, publicaties). En zo kwam ik erop mijn reisgenoot nog eens te vragen hoe dat nou ook weer zat met dat woord Stratenec. Ik kreeg een snel antwoord. Stratenec is het zelfstandig naamwoord dat hoort bij het bijvoeglijk naamwoord Strateny wat verloren betekent. In het Nederlands heb je daar dus het woord verlorene voor. Deze combinatie van foto en bergnaam vond ik erg mooi bij ons passen. Hier de foto van een van de verlorenen. Ik kan jullie verklappen dat ik dat ben.

 

Stratenec, verlorene in de koude meimaand in de Mala Fatra

Er zijn nog een paar interessante dingen die ik met mijn medeverlorene per mail uitwisselde. Ik kom daar in een apart blog op terug. Het gaat over de macht van de Raden voor Rechtspraak en hoe het in hemelsnaam mogelijk is dat we net doen of dat hier democratisch geregeld is en in Oost Europa niet.

Bewaren

Poging tot doodslag en ouderverstoting

Toegevoegd  link naar artikel over PAS en geestelijke mishandeling zie onder.  jurisprudentie art300-4

Kinderen die opgroeien met ouderverstoting en ouderverstotingssyndroom oplopen hebben een verhoogd risico op depressie, angstgevoelens en per saldo suïcide.

Instellingen die met de symptomen van ouderverstotingssyndroom worden geconfronteerd maar dat miskennen, falen op een ernstige manier. Vooral als daarbij het volgende een rol speelt:

• Geen benul van het bestaan dan wel de betekenis van ouderverstotingssyndroom, ondanks dat dit fenomeen al sinds 1999 deel uitmaakt van de Nederlandse literatuur en de jurisprudentie en dit soort instellingen de plicht hebben om zich te vergewissen van de nieuwste wetenschappelijke inzichten.
• Onzorgvuldig waarnemen van symptomen.
• Projectie en ontkenning van eigen maatschappelijke en persoonlijke betrokkenheid bij het ontstaan van Ouderverstotingssyndroom die tot ontkenning leiden van het probleem.
• Zelf verder programmeren van ouderverstoting bij cliënten al dan niet gelardeerd met denigrerende opvattingen over handelen, waarheidsvinding en verantwoordelijkheid in de richting van (volwassen) kinderen en hun verstoten ouders. Het miskennen van ernstige regressie zonder perspectief. Het ondersteunen en goedpraten van programmerend gedrag van ouders en instellingen.

Bovengenoemde punten kunnen leiden tot een duiding van geestelijke mishandeling. Dit is strafbaar volgens de wet art 300 lid 4 wetboek van strafrecht ( zie mijn artikel daarover in het boek Moeder-Kind-Vader, een drieluik over ouderverstoting).  Dit geldt met name als in het latere leven van een ( volwassen geworden) kind symptomen als suïcide en depressie verkeerd worden gediagnosticeerd en daardoor versterkt.  Dit probleem treedt dus met name op bij instellingen in de Geestelijke Gezondheidszorg.

Als bovenstaand aangeduide geestelijke mishandeling van toepassing is dan kan worden gesteld dat deze mishandeling de dood tot gevolg kan hebben. Ook als het om zelfdoding gaat. Daarbij dient voorwaardelijke opzet te worden aangetoond. Met deze waarschuwing daarbij afgeleverd is een sterk begin gemaakt met het ter kennis brengen van een levensgevaarlijke situatie en het duiden van de plicht daar iets mee te ondernemen. Bij het negeren van deze waarschuwing komt voorwaardelijke opzet in zicht.

artikel TVKJP

Ook zal ik hier nogmaals verwijzen naar de zeer gerichte literatuur, bijvoorbeeld mijn artikel in het Tijdschrift voor Kinder en Jeugdpsychotherapie (zie plaatje met klikbaar onderschrift).

Ook certificerende instanties, inspecties en verzekeraars mogen zich eens op de kop krabben over hun medeverantwoordelijkheid.

Ik zal niet verhelen dat bij het schrijven van dit blog enige persoonlijk motief aanwezig is, al ga ik daar even niet verder op in. De instelling waar ik inspiratie opdeed voor dit blog mag zich diep schamen. Maar de bedoelde pro-fessionele instelling is zeker niet de enige instelling in de Geestelijke Gezondheidszorg die verstoten ouders als persona non grata behandelt en (volwassen) kinderen in de gevarenzone brengt.

PAS en Geestelijke mishandeling MKV (hoofdstuk uit drieluik ouderverstoting 2004

PS1 ( Met dank aan Abdel) Aanvullend op mijn eerdere jurisprudentieverwijzingen in het artikel in het boek MKV:

Hof Den Haag 31 mei 2017:

Hoewel in de wetsgeschiedenis van artikel 300 Sr niet wordt gesproken over de geestelijke gezondheid kan naar het oordeel van het hof niet worden uitgesloten dat de wetgever ook dit belang beoogt te beschermen. In ieder geval biedt de in het vierde lid van artikel 300 Sr genoemde gelijkstelling van mishandeling met benadeling van de gezondheid aanknopingspunten voor strafbaarheid van niet alleen het veroorzaken van lichamelijke pijn, letsel of onlust, maar ook voor mishandelingen van psychische aard. Het hof is van oordeel dat niet iedere kleinerende of denigrerende handeling of opmerking als mishandeling in de zin van artikel 300 Sr kan worden aangemerkt. Het komt aan op de omstandigheden van het geval, waaronder de aard van de gedraging en de omstandigheden waaronder deze is verricht of gemaakt.

PS2: Poging tot doodslag vind ik in bepaalde situaties en verdedigbare verdachtmaking. Een lichtere aantijging is Dood door schuld. Daar zijn hulpverleners eerder voor vervolgd. Mocht iemand serieus wat ondernemen met dit blog dan is het zaak goed af te wegen welke verdenking wordt geponeerd.

PS2; ik ga niet langer verhelen dat mijn persoonlijke motief in deze is geïnspireerd door Pro Persona Lunteren.

Openbaarheid van familierecht kan (in Slowakije) wel

Vorige week hield ik een inleiding op een conferentie over emotioneel kindermisbruik in Bratislava. Mijn inleiding ging over politieke en sociologische aspecten van ouderverstoting. Best een klus om dat goed te doen in het Engels. Ik werd simultaan vertaald in het Slowaaks.

Hier ben ik toe aan mijn conclusies. Op de voorgrond de Amerikaanse PAS-specialiste Sue Cornbluth

Mijn inleiding ging, onder andere, over de manier waarop de Nederlandse rechters de grondwet en diverse andere wetten aan hun laars lappen. Geen openbaarheid van uitspraken waardoor we nog slecht kunnen waarnemen wat er eigenlijk gebeurt in het familierecht. Ik had eigenlijk verwacht dat het in Slowakije minstens net zo erg zou zijn als in Nederland. Nummer 54 op de corruptielijst, een stuk lager (slechter) dan Nederland. Maar je moet dus niet naar de schone schijn oppervlakte kijken. Wat langst bedekt blijft is vaak het ergst. Die massale Nederlandse corruptie waarbij rechters bovendien het lef hebben om te liegen over die niet-openbaarheid dat zie je dus niet in Slowakije. Niet alleen zijn de uitspraken openbaar, zelfs de familierecht-zittingen zijn openbaar. Dan wordt er wel een uitzonderingetje gemaakt voor de kindverhoren. En daar wordt dan ook weer mee gesjoemeld. Als je rechters enige ruimte geeft om hun macht te misbruiken doen ze dat. Kindverhoren bij omgangs/gezagzaken kun je ook beter achterwege laten vond ik samen met PAS-expert Sue Cormbluth.

Na een mooie trektocht door de mooie Slovaakse natuur ben ik inmiddels weer terug in dit …-land dat mijn vaderland schijnt te zijn. Ik heb me werkelijk waar nog nooit zo goed gevoeld in een buitenland en zo slecht bij terugkeer.  Niet dat Slowakije alleen maar goed is. Het is ook dat hier in Nederland juist dat dat moeras aan rechters, (overheids-) trol-intriganten en trolorganisaties me weer staat op te wachten. Afin daar ga ik het nog wel een keer over hebben… misschien. Mijn toespraak wordt de komende tijd omgezet naar een wetenschappelijk artikel dat ook gepubliceerd gaat worden. Ik zal binnenkort wel wat citaten vrijgeven.

Keywords

Parental alienation, fathers, discrimination, Case-study; Nog één trefwoord te vinden voor bij mijn Engelstalige artikel met een casebespreking over ouderverstoting en vaderschapsdiscriminatie. Leuk dat mijn zoon ook erg geïnteresseerd is. Zowel ten aanzien van het inhoudelijke als die 6500 woorden lange oefening in de Engelse taal.Wonderlijk genoeg had hij nog geen 2 seconden nodig om het vijfde trefwoord te vinden. Children. Yes!! Je kunt je afvragen waarom ik daar langer dan een minuut over aan het denken was. Maar geweldig natuurlijk dat mijn zoon nu ook een aandeel heeft in dit artikel.

Voor dat dit artikel geplaatst wordt zal het eerst nog een review-proces doormaken. Dus het blijft nog even spannend. Ik houd jullie op de hoogte. En kinderen, ja daar gaat het natuurlijk echt en in eerste instantie over. Tsja.

Smothering

Kinderen teveel verwennen, naar de mond praten is eigenlijk verwaarlozing en dus kindermishandeling. Soms met ODD (een variant op ADHD) als ziek resultaat. Een fenomeen dat door vaderschapspublicisten al vaak is aangekaart. Ook door mij. De laatste week is het ook weer opvallend, en alsof het iets nieuws is, in de publiciteit naar aanleiding van een onderzoek van Willem de Jong.

Wat in de huidige publiciteitsgolf vaak wordt vergeten is dat het probleem meer dan gemiddeld aan moederlijk opvoedingsgedrag is gekoppeld. Warren Farell gebruikte daarvoor de Engelse term Smothering. Dit is niet alleen een versmering van het woord moederschap. Het betekent als woord ook iets. Verstikking. De eigen gevoelens, capaciteiten en energie van kinderen wordt gesmoord en verstikt. Farell en ondergetekende zien het probleem dan ook voor een groot deel als een probleem dat is ontstaan met de absurde uitbreiding en alleenheerschappij van het moederschap. Vaders zijn ondergeschikt, hebben niets in te brengen op straffe van totale parentectomie. Vaders zijn dus vaak letterlijk of figuurlijk buitengesloten. Veel vaders zijn aangepast geraakt en gaan soms zelf dit smothering permissieve opvoedingsgedrag vertonen.

Zelf ken ik dit soort opvoedingsgedrag van dichtbij. Ik heb het mijn eigen moeder zien doen, ik heb het de moeders van mijn kinderen in meerdere of mindere mate zien doen. Veel facetten staan in mijn lijf en leden gegrift. En ook al doe je zo je best je kunt het een stukje uitbannen in je eigen leven, maar er blijft steeds die druk om er in terug te vallen. Terugval is namelijk, voor een deel, aangepast gedrag. Opkomen voor autonoom vaderschap ( letterlijk en figuurlijk) is riskant. Maar met deze situatie genoegen nemen is nog riskanter.

Zelf neem ik er geen genoegen mee. Zowel mijn innerlijke als uiterlijke smother bestrijd ik met hart en ziel. Dat is ook een beetje wat ik met mijn nieuwjaarsanimatie wilde zeggen. De binnen en buitenbal blijven rollen.

een mooie blog met verdere verwijzingen naar het onderzoek

Parentificatie

Kinderen moeten moeder troosten en bijstaan na het scheidingsproces waarbij bovendien van ze wordt gevraagd om ook maar tegelijkertijd solidair te zijn. Solidair tegen vader. Ze moeten ouder zijn. Ah.. parentificatie zei ik wijsneuzerig. Want je bent expert of je bent het niet nietwaar? Moeilijk woord, vakjargon zeker, vroeg de vader die even mijn gesprekspartner was. Ach ja, houd ik ook niet van maar af en toe vat zo’n woord toch beter samen wat er precies aan de hand is.

Jaja zei ik later tegen mezelf. Is het misschien niet beter om eerst te proberen verder te navigeren met de woorden die een gesprekspartner gebruikt voordat je er wat overheenplakt. Zeker gezien het feit dat het hier geen discussie tussen professionals betrof? En dus terugkijkend; hoe beeldend is de zin: “Ze moeten ouder zijn” Behalve dat het de verwisseling of verschuiving weergeeft waarmee een kind ouderlijke verantwoordelijkheden op zich neemt zit in die zinsnede ook de notie van het ouder moeten zijn dan je bent, gedrag vertonen dat niet passend is voor je leeftijd, dat hoort bij iemand die meer jaren erop heeft zitten. Mooi trouwens het subtiele verschil tussen: “Een kind moet ouder worden” en “Een kind moet ouder zijn”.  Het eerste is een doel van de opvoeding, het tweede helemaal niet. Goed onderscheidend en verhelderend taalgebruik dus.

Ook  dat dit verschijnsel een onderdeel kan zijn van het ouderverstotingssyndroom was deze vader volkomen duidelijk. Het valse misbruik van de loyaliteit van de kinderen om ze tegen de andere ouder te richten; loyaliteitsmisbruik.  Deze moeilijke woorden hebben in de praktijk wél een functie overigens omdat ze niet beter kort gebekt kunnen worden.

Een belangrijke vorm van parentificatie is het overnemen van de rol van de partner van de ouder waar het kind verblijft. Het optreden als plaatsvervanger van de verdwenen ouder. De glorie van die rol maakt verstoting van de verdwenen ouder nog eens extra “noodzakelijk” Het kind is grootaandeelhouder geworden, medeverantwoordelijk voor de verstoting van degene die het vervangt.

Als je dieper ingaat op het begrip parentificatie zie je dat er door verschillende wetenschappers andere definities aan zijn gegeven die gelukkig wel allemaal vallen onder de hier eerder genoemde omschrijving ouder moeten zijn. En inderdaad de ene definitie legt meer de nadruk op het vervroegd volwassen zijn en de andere meer op  verdraaide rolpatronen. Een van de eerste ontwikkelaars van het begrip is Nagy, een Amerikaans-Hongaarse psychotherapeut die ook van belang is voor het gebruik van het begrip loyaliteit en dus ook loyaliteitsmisbruik. Kinderen zijn loyaal, die loyaliteit mag niet doorbroken worden maar ook niet misbruikt. Bij ouderverstoting gebeurt beide wel.

Nagy onderscheidt functionele en destructieve parentificatie. Parentificatie kan ook bijvoorbeeld een erg tijdelijke leerrol zijn. Of een korte noodzakelijkheid die in de beste opvoedingssituatie wel voorkomt en misschien daarmee ook wel bijdraagt aan het kennismaken met de volwassen rol. Toen ik het begrip gebruikte in de bovengenoemde conversatie bedoelde ik slechts het destructieve mechanisme. Gemeten aan Nagy versimpelde ik dus eerder dan dat ik er diepte aan gaf. Hopelijk heb ik dat nu weer een beetje rechtgezet.

Een mooie inleiding op het begrip parentificatie
dossier ouderverstoting (Parental Alienation Syndrome)

Verplaatsing site “Het zál vaders een zorg zijn”

Ik gebruik even mijn blog om een belangrijke url-verandering te melden van de site “Het zál vaders een zorg zijn”.
De site zal voortaan te vinden zijn onder de directe domeinnaam http://vaderseenzorg.nl. De oude plek http://home.tiscali.nl/~csnel/jz/dwaas.html (voorheen ook http://home-1.worldonline.nl/~csnel/jz/dwaas.html) is ons plotseling ontvallen; vaderseenzorg.nl dus voortaan. Ik vraag al mijn lezers vriendelijk om hier rekening mee te houden. De, al lang bestaande redirects papa.nl.nu en papa.nl.nu ziijn aangepast aan het nieuwe adres en werken dus als gebruikelijk.

Mensen die deze site al kenden, maar vooral zij die hem nog niet kenden wil ik het nogmaals aanbevelen.
Om het verkeer naar de nieuwe URL weer op gang te krijgen is het misschien ook leuk als jullie hier en daar nog eens een kijkje nemen.

Interessante plekken op deze, al 15 jaar oude site, Nederlands oudste site over vaderschap:

– Het dossier beeld en geluid met een mooie verzameling kunst ( muziek, film, beeldend, poezie) over vaderschap.
– Het dossier ouderverstoting met films, boekbesprekingen, artikelen
– Archiefpagina’s met nieuws uit het vorige decennium
– Dossier over het verdwenen grondrecht op openbaarheid van uitspraken
– bevooroordeeldheid van wetenschap ten aanzien van vaderschap
– Een rijke en up-to-date verzameling van internationale internetlinks over vaderschap
– dossier vaderliteratuur

Boycotten?

inquisitie, linkspraak of toch rechtspraak?

Iets veranderen is moeilijk. Als het gaat om kinderen in ouderverstoting is het wel erg noodzakelijk dát het familierechtsysteem verandert. Programmerende ouders en hun kinderen leren al decennia dat asociaal gedrag loont. Als je als ouder gewoon niet meewerkt aan procedures, als je gewoon géén gesprekken voert met bureau jeugdzorg dan loop je een goede kans dat je weliswaar geen gezag hebt en in theorie 60 uur werkstraf moet doen, maar dat de kinderen gewoon exclusief bij je kunnen blijven. En dat dan diezelfde werkstraf om die reden (zorg voor kinderen) eindeloos kan worden uitgesteld.

De bloedige ironie wil dat ik zelf de bureau’s jeugdzorg van een dusdanig ondermaatse kwaliteit vindt en de kinderrechters ook, dat ik om heel andere redenen dus, ook niet kan aanbevelen om er mee in zee te gaan. En zo maak ik een kringetje rond.  Gisteren was ik door een bureau jeugdzorg gevraagd om als deskundige mijn licht te laten schijnen op een zware ouderverstotingszaak. Crux was de vraag of het bureau zich wellicht een beetje teveel liet meeslingeren in het gevecht van de ouders,  dat het bureau zich liet gebruiken als slinger van de programmerende ouder of dat het bureau de ouders gebruikt om de kinderen te raken.  Ik neig, het klinkt ironisch, naar het laaste, maar heb goede hoop dat er misschien deze keer een beetje wat verandert.  Uiteraard moeizaam. want bureau’s jeugdzorg zijn bureaucratische moerassige organisaties die weinig ruimte laten voor verandering.

Ten principale ben ik het er dan ook mee eens dat dit soort instanties waarschijnlijk eerst met de vloer gelijk moeten worden gemaakt en dan opnieuw opgebouwd. De ellende van 40 jaar familierechtgeneuzel is te groot. Nu veranderen.

Dat is ook de oproep van de International Parents Alliance (Interpaal) waar ik in mijn vorige blog al op in ging. Lees de oproep. Een beetje een macaber toeval dat ik dan net bij de afroep van zo’n boycott toch met ze aan de slag ben. Tsja, praten moet toch maar.

Verder voor mijn trouwe volgers het volgende: De site papa.nl.nu kan het beste bereikt worden door de URL te gebruiken die de naam aangeeft. http://home.tiscali.nl/~csnel/jz/dwaas.html is vervangen door http://vaderseenzorg.nl. De redirect van papa.nl.nu werkt ook.

Druk uitoefenen; grenzen stellen

“Daar bent U (‘je’ is in België nog niet ín) zeker wel vóór, om meer druk uit te oefenen?” Zo reageerde een rechter, medeforumlid gisteren toen ik aankondigde alleen de belángrijkste kritiek op zijn verhaal nog even te memoreren.

“Nee dat bedoel ik juist níet”, was het, voor hem verrassende, antwoord van mij. Ik bedoel dat het erom gaat grenzen te stellen (aan een moeder die de andere ouder buitensluit). Druk (wat hij dan mondjesmaat wel een beetje wilde doen) roept tegendruk op. Soms moet je het daarmee toch doen, maar juist een rechter is ervoor om grenzen te stellen. Binnen grenzen kunnen beide ouders en de kinderen zich veilig voelen. Ik maakte er bij mijn antwoord aan die rechter ook een gebaar bij. Een omsluitend gebaar. Hier moet je binnen blijven. Zoals een huis dat bescherming biedt zijn er ook maatschappelijke grenzen die bescherming bieden aan potentiële dader en slachtoffer. Maar ze moeten wel even gesteld worden. Ik weet hoe moeilijk dat is, maar je als rechter degraderen tot een moeizaam schakeltje in een keten van kinderverstoting, dan kun je beter een ander vak gaan uitoefenen. Het moeilijke is dat grenzen stellen behalve inzicht ook erg gebaat is met enig gezag, charisma zou je kunnen zeggen. De goede combinatie van die twee vind je maar weinig.

Terwijl ik in België bezig was met dit verhaal speelde zich in Nederland een chaotisch drama af bij een paar kinderen die eindelijk naar hun vader mochten. Na 10 jaar vechten om de grens gesteld te krijgen en uiteindelijk medewerking van zowel de beroeps als kortgedingrechter, kon de jeugdzorg zijn kinderen, bij wijze van paradoxale toewijzing, naar de vader gaan verhuizen. Dat lukte ze niet zeiden ze.

Dat is hemelschreiend als je ziet met hoeveel gemak ze in andere gevallen razzia’s uitvoeren om kinderen uit nog complete gezinnen weg te rukken omdat jeugdzorg iets niet zint. Niet dat ik ga stellen dat dát moet gebeuren. Een soepele methode zou zijn om de moeder (voor verhoor bijvoorbeeld) uit huis te halen en daarna de vader de kinderen op te laten halen. Maar niets van dat alles. Jeugdzorg en consorten hebben er alle belang bij om de druk zo ver mogelijk op te voeren en dus ook de tegendruk en de chaos om dan vervolgens misschien te kunnen zeggen… zie je wel wij hadden gelijk, dit is ondoenlijk.

Niemand die zich bij dit soort instellingen bekommert om dit soort transitieproblemen. Alleen dank zij het geduld en de rust van de betrokken vader konden uiteindelijk de kinderen temidden van een grote, door de moeder en jeugdzorg gecreëerde chaos worden opgehaald. De details laat ik nu beter achterwege.

De vermeende tegenstelling tussen loslaten (waar veel vaders zich noodgedwongen toe genoopt voelen) en druk uitoefenen, moet tot een nieuwe synthese groeien. Daartoe moeten we eerst dit soort jeugdzorginstellingen de maat nemen die zich grenzeloos misdragen ten aanzien van kinderen.