Geen vaderdagtrofee m/v?

Onderstaande blog is ter verantwoording en verduidelijking aan allen die betrokken zijn geweest bij de instelling van e vaderdagtrofee m/v
(en zelf ga ik op vaderdag een liedje spelen voor de bijeenkomst van monument van de onvervulde kinderwens in Apeldoorn)

De Vaderdagtrofee m/v werd in 2007 ingesteld door een aantal ouderorganisaties. Het Vader Kennis Centrum nam het op zich de uitreiking te organiseren. Er zijn diverse conflicten over geweest. Zie hiervoor. Na een conflict in 2014 werd het volgende afgesproken:

“Vader Kennis Centrum zal vanaf 2015 jaarlijks rondom Vaderdag, de Vaderdagtrofee m/v uitreiken. In dit verband is de benoeming van een hoogleraar op een deeltijd leerstoel aan de universiteit van Amsterdam afgewacht. Vanaf dat moment zal het door Zander ontworpen beeld als wisseltrofee worden uitgereikt (dat tot op heden werd geschonken om te behouden) en er zal een nieuw ontwerp van een andere kunstenaar worden geschonken om als beeldje te behouden.”         Tekst uit de formele vaststellingovereenkomst 2014 tussen Joep Zander en het Vader Kennis Centrum waarbij door het Vader Kennis Centrum een advocaat namens hun werd betrokken, totale kosten voor hun volgens hun zelf destijds 5.500 Euro.  Aardige bijkomstigheid was dat het VKC uitdrukkelijk over het beeldje sprak als zijnde de oscar van de vaderbeweging een term die ook in de vaststellingsovereenkomst werd gebruikt.

Het beeldje is vervolgens in 2015 volgens bestuursleden B en W in het geheel niet uitgereikt.

“Het symposium van 2017 is pas 15 juni 2018 gehouden en Vera Bergkamp heeft de vaderdag trofee gewonnen, daar is genoeg over gepubliceerd geweest;” Bestuurslid B aan mij 28-03-19

“Ik staak deze discussie aangezien het tot niets leidt en heb geen zin in dit soort geneuzel.” Bestuurslid B aan mij 29-3-19

Ik kan alleen vaststellen dat de Stichting zich aan deze afspraken houdt, dus ik snap de het hele mail verkeer niet van Zander als van u en het verwijt dat de Stichting nalatig zou zijn geweest. (Bestuurslid B aan bemiddelaar 7-4-19)

In 2017 is er dus geen beeldje uitgereikt. In 2015 is het beeldje vaderdagtrofee m/v ook al niet uitgereikt en in 2019 zijn ze dat bij het VKC ook niet van plan lees ik. Of ze het de in 2018 wel hebben gedaan (gaat het hier echt om het beeldje en onder de correcte naam?) is niet met een foto o.i.d. aangetoond.

Mijn korte commentaar: Het gaat er niet speciaal om dat het een door mij gemaakt beeldje is, maar een trofee (eerder schilderij) die het VKC namens een hele beweging, die daar ook geld voor opbracht, mocht uitreiken.

Zie op 4:35 over de afschaffing van acties

Hoe zit dat ook alweer met samenwerken in de vaderbeweging?

Pleite(n)

laatst bijgewerkt op 28 maart 2019 ivm correspondentie VKC

Belangrijke kanttekeningen bij dit blog: De organisatie Kinderen Ouders Grootouders (KOG) is een van de organisatoren van het congres over ouderverstoting waarover inmiddels veel heibel is ontstaan. Mij is van de zijde van het KOG medegedeeld dat hun bestuur niet aanwezig zal zijn op de dit congres. “Niemand van het KOG-bestuur zal daar nu zijn” Er is toestemming om deze zin naar buiten te brengen.

Let op: de Facebookgroep “Herken Ouderverstoting” verwijdert inhoudelijke bijdragen die afwijken van die van de moderator. Ze verijdert tevens verwijzingen naar dit blog (met de ongemodereerde discussie in de commentaren). Mensen die buiten haar groep, op linkedin of op andere facebookgroepen op mijn blog wijzen worden geblokkeerd.

Veel sneeuw en ijs en een vastgelopen trein. Bekende taferelen hier, en ook op mijn vakantie/werkbezoek aan Finland als onderdeel van een grote rondreis door Europa. Maar in Finland treedt dat probleem op bij een meter sneeuw, en hier al bij de eerste centimeters geloof ik. Het leuke van dat soort vertragingen is altijd weer dat het het gesprek met je reisgenoten stimuleert.

In dit geval zat er een Finse advocaat tegenover mij op de terugweg van een twee dagen durende strafzaak. Na wat inleidende woorden kwamen we natuurlijk ook uit op mijn vraag hoe het staat met de “Rule of Law” in Finland. Met name interesseerde mij of in Finland rechterlijke uitspraken in het openbaar worden gedaan. Met een lichte verbazing zei hij “natuurlijk”en de zittingen zijn ook openbaar. Een telefoontje naar de rechtbank is voldoende om een uitspraak te pakken te krijgen. Ook in het familierecht, jazeker!

Ik legde hem nogmaals uit dat dat in Nederland niet het geval is en dat hij als strafrechtadvocaat zeker wel het belang van dit soort formele regels zou begrijpen onder andere in het licht van 6.1 EVRM.

Als dat in Nederland niet zou werken dan zou een collega van hem daar toch wat aan kunnen doen, veronderstelde hij. Die zijn bang stelde ik. Maar dan kan de Nederlandse “bar association” (Nederlandse Orde van Advocaten) daar toch wat aan doen meende hij. Die zijn ook bang (de voorzitter van de familierechtadvocatenclub heeft me dat een keer letterlijk verteld). Een licht ongelovige blik werd mijn deel. Toen we in Helsinki uitstapten vertelde hij mij nog dat hij na een blik op mijn website constateerde dat ik mij vooral over “custody” druk maak en dat dat in Finland allemaal wel goed geregeld is. Zelf had hij dan ook gezamenlijk gezag na zijn partnerscheiding.

Bij elkaar weer een mooi pleidooi voor een opheffing van de Nederlandse rechtersdictatuur. Maar ik zie dat een beetje zwaar in de laatste tijd, vooral vanwege de uitermate zieke opstelling van groepen als Herken Ouderverstoting en het Vader Kennis Centrum (:die dit soort opmerkingen niet kunnen verwerken) die juist een perverse coalitie aangaan met  nepwetenschappers als Corine de Ruiter die zelf de problemen veroorzaken waarvan, als het aan Herken Ouderverstoting ligt ouders elkaar de schuld (narcist! borderliner!)  moeten geven. Lekker bezig, ik kom er een dezer dagen op terug.

In plaats van dat ik tegen de klippen op blijf pleiten voor een vredige oplossing voor kinderen moet ik misschien gaan zeggen “Ik ben pleite” Een dezer dagen meer hierover.

Wie is de advocaat die op reis gaat? Bijvoorbeeld naar een van die landen als Polen of Slowakije of Finland die mijns inziens af en toe de rechtstaat beter eerbiedigen.

hoezo Corine de Ruiter een pervers wetenschapper

Leest u vooral ook het commentaar op dit blog. Weliswaar lang niet zo lekker lezen als het blog zelf, maar zeer de moeite waard… tenminste als u ook de antwoorden daarop even leest. Ook erg interessant als je een idee wilt krijgen hoe denigrerend gedrag er uit ziet, een van de belangrijkste elementen van ouderverstotingsprogrammering. Maar zijn dat dan niet net de mensen die een congres organiseren om een einde te maken aan ouderverstoting? Tsja daar zeg je me wat…..misschien dat ze daarom Corine de Ruiter uit hebben genodigd die ook al zo fris tegen anderen kettert ( vaders, vaderbeweging ondergetekende) zonder daar argumenten voor te gebruiken.

jungle van de jeugdzorg

De titel van een indrukwekkend boek van een indrukwekkende veteraan in de strijd tegen machtsmisbruik in jeugdzorg en kinderbescherming; Truus Barendse. De titel is eigenlijk een beetje een understatement. Door een jungle kun je je vaak met een beetje kennis en een kapmes nog een weg banen. Bij jeugdzorg lopen zelfs goed toegeruste mensen met een scherpe pen vaak vast. Het is dan ook niet voldoende om je rechten te beschrijven en je pen te slijpen. Hier past een waarschuwing. Pas op voor jeugdzorg. Juist als je je rechten kent, willen ze je nogal eens dwarszitten, want dan schilderen ze je af als querulant (die “dús” zijn kinderen niet mag zien).

Maar uiteraard is het belangrijk de rechten die je hebt goed te schilderen. Daarin blijven anderen nogal eens in gebreke. In het programma van John van den Heuvel Das je recht ‘wist’ een blijkbaar erg onervaren juriste dat je klachten over Bureau Jeugdzorg bij het Advies en Klachtenbureau Jeugdzorg (AKJ) moet deponeren. Niet doen hoor. Die buigen alleen maar voor jeugdzorg. Klachtencommissies kun je rechtstreeks benaderen. Als je daar hulp bij nodig hebt kun je na het lezen van het boek van Truus Barendse nog altijd haar organisatie Kinderen, Ouders, Grootouders bellen voor hulp. Dan krijg je te maken met mensen die er echt verstand van hebben en geen illusies verspreiden.

Maar mensen als Truus, en ook Jan Hop en vele andere deskundigen en activisten in de jeugdzorg laten ze in de media liever niet te veel aan het woord. Net als het AKJ waaien de media liever half met de terreur van dat soort organisaties mee. We moeten nog zaken met ze doen zei de hoofdredactrice van Stichting Stiefgezinnen Nederland een half jaar geleden tegen me toen ze mijn boek toch maar niet wilde recenseren. Dagblad Trouw vindt het boek van Truus wel erg eenzijdig en zag af van het plaatsen van een interview met haar.
Nou dat eenzijdige vind ik meevallen. Ze erkent dat er ook wel eens wat góed gaat, daar bij de jeugdzorg.

Hier meer over het boek
Hier het programma van van den Heuvel
Alles over jeugdzorg op joepblog
meer over de AKJ