Wegkijken van het falen van de rechtsstaat

mijn oude leerboek “Nederland, een rechtstaat” met uitgelicht deel over de openbaarheid van uitspraken. 2 keer doorklikken voor leesbare vergroting.

“Die meneer Wilders trekt heel veel van dat soort onvrede aan, en het is in mijn beleving maar goed dat hij dat doet. We hebben niet of nauwelijks vakbewegingen, er is geen way out voor die onvrede. Zonder een Wilders zou de samenleving nog veel beroerder zijn dan zij nu al is. Die onvrede zou anders misschien op een halfmisdadige manier tot uiting kunnen komen. Daar zitten we nu heel dichtbij.” Arnold Heertje in Paper 13-4 2016

Ik ben bepaald geen PVV-er , het is geen democratische club. Ze kunnen maar beter geen meerderheid krijgen. Maar bovenstaande uitspraak van Professor Heertje vind ik een goede karakterisering van dit tijdsgewricht.  Mijn mail aan 6 andere hoogleraren en nog een redactielid van het Nederlands JuristenBlad past daar prima bij. Ik deed hem zojuist de deur uit:

Niet willen weten leidt tot niet weten; wegkijken van het falen van de rechtsstaat

Geachte redactieleden van het Nederlands JuristenBlad,

Niet willen weten leidt tot niet weten. U heeft mijn artikel over het falen van de openbaarheid van uitspraken en de voorgeschiedenis van de Raad voor de Rechtspraak, voor uw blad, ten tweede male afgewezen op gronden die voor mij onbegrijpelijk zijn.

U komt formeel het recht toe om een artikel af te wijzen. Of dat in dit geval een verdedigbare grondhouding weerspiegelt betwijfel ik. Maar wat ik wel weet, is dat het tiental argumenten dat u levert om tot deze afwijzing te komen stuk voor stuk van zin verstoken zijn, en in twee gevallen zelfs een onware bewering over mijn artikel behelzen. Ik vind niet dat u het recht toekomt om een burger die zich zo kwijt van zijn burgerlijke plichten af te serveren als ware ik een soort onbesuisde herrieschopper. Ik sta in deze opvatting niet alleen. Ik word begeleid door een hoogleraar die mijn artikel als ‘goed en overtuigend’ kwalificeerde.  Het is ook uw goed recht en uw plicht om het niet bij voorbaat met mij eens te zijn. Maar het is wel, denk, ik uw plicht, zeker als wetenschapper om de discussie te voeren, en ook om die openbaar te voeren. U heeft besloten deze discussie op geen enkele manier te voeren, zelfs niet om onwaarheden te corrigeren. Dat neem ik u kwalijk.

Ik kan er moeilijk van uit gaan dat u niet zou begrijpen dat mijn verhaal een aantal belangrijke problemen ten aanzien van de controle op de rechterlijke macht blootlegt. Mijn hypothese is dan ook dat het probleem van de gemankeerde en valselijk voorgewende openbaarheid in bijna de helft van de rechterlijke uitspraken, een dusdanige omvang heeft aangenomen dat niemand er meer raad mee weet, en u ook niet. En dat wilt u liever niet echt weten, dat kan ik als wetenschapper, zelfs begríjpen. Cognitieve dissonantie (hoogleraren zijn daar door de psychologie helaas niet van vrijgesteld), onder andere, staat in de weg om mijn verhaal tot u door te laten dringen.

Ik heb voor deze situatie een variant gemaakt op een bekende spreuk: Wir haben es nicht gewusst, weil wir das nicht wissen möchten. Komt u misschien een beetje overdreven voor, maar als mechanisme is het daarmee adequaat geduid. Zowel emotioneel als rationeel past deze zegswijze. Zelf voel ik me een outlaw (geen enkele band meer met deze  ‘rechtstaat’)  die de wet verdedigt. Een onmogelijke spagaat zoals u zult begrijpen.

Ik heb mijn oorspronkelijke artikel nogmaals bijgevoegd. En onder deze mail heb ik uw afwijzingstekst nog een keer gememoreerd.
Gezien mijn positie als verantwoordelijke burger en wetenschapper, zal ik het niet eenvoudig opgeven u hiermee lastig te vallen. Als u het niet wilt weten zal ik u dat dan in ieder geval zo moeilijk mogelijk maken. Mijn reactie op uw afwijzing kunt u als u dat wenst in mijn blog nalezen. daarin gebruik ik uiteraard blogtaal. We kunnen het ook op een andere manier opnieuw proberen. Zie ook mijn eerdere mails aan u.

Ik heb wel eens aardigere pogingen gedaan om dit probleem aan de orde te krijgen. Ik kan me herinneren dat ik op een rechterscongres (zie de beschrijving in mijn artikel) 20 jaar geleden van een hoogleraar recht kreeg te horen dat ik fout zou zitten met mijn stelling dat rechterlijke uitspraken gezien de grondwet zonder uitzondering openbaar dienen te zijn. Toen ik na afloop van de workshop hem nogmaals aansprak, trok hij een klein boekje uit zijn tas, met daarin de grondwet. ‘U heeft gelijk’ zij hij daarna. Dat vond ik sportief. Ik wens u dezelfde houding toe.

met vriendelijke groet

-- 
Joep Zander
joepzander.nl

Dit was een nakomertje van mijn blogs over de staat van de staat en het NJB.

Als het NJB mijn artikel niet publiceert zal ik het ergens anders publiceren.

De redactie van het NJB bestaat uit voorzitter en voormalig lid van de Hoge raad Coen Drion,  hoogleraar, en lid Hoge Raad Ybo Buruma en Advocaat Generaal bij de Hoge Raad en hoogleraar: Ton Hartlief, Taru Spronken, Peter J. Wattel en de hoogleraren Corien (J.E.J.) Prins en Tom Barkhuysen.

• dossier openbaarheid van uitspraken
• Een meer zakelijke opsomming van feiten en argumenten rondom de openbaarheid van rechterlijke uitspraken. Dit verhaal dekt voor een deel wat ik in het omstreden artikel voor het NJB beweer.
• de afwijzingstekst

Advertenties

Uitspraak Heertje

(na eerste publicatie tekst toegevoegd)

uitspraak in kort geding tegen Heertje

Ik vind ten principale dat namen van jeugdzorgmedewerkers moeten kunnen worden genoemd. Het publiek mag er in die zin ook kennis van nemen. De beoordeling van de rechtbank mbt Heertjes opstelling acht ik op zich echter redelijk correct. Hij heeft zich nogal vreemd uitgelaten in deze zaak. Ik vind wel dat de rechter zich er buiten had moeten willen houden, dus de eis van jeugdzorg had moeten afwijzen. Dat iemand zich niet correct uitlaat is nog geen reden om hem de mond te snoeren.

Deze uitspraak bepaalt eigenlijk ook dat de rechter elke keer per zaak een oordeel kan vellen wat vooral de werkgelegenheid in de bedrijfstak (familie)recht in stand houdt. Verder ben ik bang dat veel mensen uitspraken die jeugdzorgactiviteiten vergelijken met razzia’s niet meer serieus zullen nemen. Terwijl dat juist wel vaak is wat jeugdzorg doet.

Ik stoorde me in het commentaar van Heertje bij het Volkskrantartikel erg aan de elitebeoordeling van de school die niet goed genoeg zou zijn. Nadat alle andere argumenten bij Heertje als sneeuw voor de zon zijn verdwenen is dat wel een erg magere kritiek op de oplossing van een gijzelingssituatie. Zelfs als er iets van waarheid in zou zitten, wat ik betwijfel. Is de school op de zwarte lijst van de inspectie? Nee toch?

Desalniettemin wens ik Heertje veel succes bij de bestrijding van jeugdzorg.

PS: Ach en nou blijkt Heertje juist tevreden te zijn over deze uitspraak. Het kan verkeren. Ben ik dan juist principiëler? Ook jeugdzorg blijkt bijzonder tevreden. Geweldig! of niet??

Vorige blogs
Lees ook de waardevolle discussies bij deze en vorige blogs!

Deskundigen bevooroordeeld tegen vaders

Over de zaak waar mijn laatste 2 blogs over gingen komt steeds meer boven water. En ik lijk geen ongelijk te krijgen lees ik in de Volkskrant. In de bedoelde zaak over een van de vader vervreemd jongetje, zijn nu al twee gedragsdeskundigen die eenzijdige rapportages maakten voor de moeder tuchtrechterlijk veroordeeld. Corine de Ruiter en Paul Pollman. Bepaald niet de eerste de besten. Nu heb ik geen onverbiddelijk geloof in wat voor een (klacht)rechterlijk college dan ook. En evenmin in de Volkskrant. Maar ik heb ook persoonlijk mogen constateren dat Paul Pollman weigerde om mij zijn verweer in de tuchtzaak toe te sturen nadat hij overigens eerst zelf contact met mij zocht. Ik had namelijk graag nog naar die uitspraak willen kijken om te kunnen beoordelen of het om een redelijke uitspraak ging. Ik ben altijd voor nog diepere

herontbinding revisited; gegijzeld kind bij moeder weg?

ontvoering of ontgijzeling?

Heeft jeugdzorg Amsterdam op een zorgvuldige manier het contact tussen kind en vader hersteld of op onbeschaamde wijze de kinderen uit handen van de moeder gerukt?

Een paar dagen geleden begon ik een blogpost op deze manier:

Klokkenluiders voor de rechter dagen, kritische ondersteuners de voet dwars zetten, tegenwerken als de commissie Samson langskomt om te kijken hoe het met seksueel misbruik binnen jeugdzorg staat. Zelfs het boek dat Arnold Heertje over misstanden in de jeugdzorg wil schrijven willen ze alvast van tevoren censureren. Vroeger moest je je boek eerst bij de kerk inleveren om het stempel Nihil Obstat te krijgen, nu doe je dat bij jeugdzorg.

Ok, dit klopt nog steeds redelijk. Maar is de kwestie zelf die Heertje in aanvaring bracht met Jeugdzorg Amsterdam werkelijk zo hemeltergend?

Inmiddels heb ik daarover het nodige geschreven op de plek van die vorige blog, die ik wegens twijfel even had verwijderd.

Ik heb geprobeerd via verschillende bronnen informatie te krijgen over de kwestie.

Herontbinden

Op deze plek had ik een blog geschreven over de aanvaring tussen Jeugdzorg Amsterdam (BJAA)en professor Heertje zie: http://www.parool.nl/parool/nl/224/BINNENLAND/article/detail/3644311/2014/04/29/Jeugdzorg-daagt-Arnold-Heertje-over-column.dhtml. Het ging hierover: http://www.rtlnieuws.nl/economie/home/column/arnold-heertje/jeugdzorg-ontvoert-jongetje. Parool ziet het dus eigenlijk niet goed want pikt de verkeerde case op.

Vanwege twijfels over een kwestie die door Heertje is aangesneden heb ik deze blog even uit de lucht gehaald. Er is veel mis met jeugdzorg, maar ik wil niet het risico lopen ze toevallig indirect via Heertje te bekritiseren voor iets wat wellicht goed, of niet al te slecht , is opgelost.

Het gaat waarschijnlijk om deze kwestie: http://www.rtlnieuws.nl/economie/home/column/arnold-heertje/jeugdzorg-ontvoert-jongetje. De eerste vraag is of het zo is dat Heertje hier verzwijgt (dan wel niet weet?) dat het om ingrijpen ten behoeve van een herstel van het contact met de vader zou gaan.

Vervolgvragen gaan dan eventueel over de kwestie of dat terecht was, of dat op een adequate en proportionele  manier is gebeurd, hoe de contacten met beide ouders inmiddels verlopen en eventueel wat Heertje al dan niet heeft bewogen.

Daarnaast wil ik graag nog het volgende statement afgeven; onderdeel van elke lezing die ik geef over ouderverstoting:

Het herstellen van een relatie met een verstoten ouder dient overdacht decisief en met compassie te gebeuren. Het wegrukken van de kinderen uit het huis van de programmerende ouder met behulp van veel politie en anderen is in het algemeen niet de goede methode. Het beeld moet niet zijn dat kinderen bij de moeder worden weggehaald, maar de andere ouder bij de kinderen wordt toegelaten. Dit kan bijvoorbeeld door de moeder even weg te halen.

Verder heeft jeugdzorg cs vaak boter op haar hoofd omdat er een periode van gerommel en onrust is gecreëerd die vooraf gaat aan ingrijpen. Deskundigheid over dit soort transitieprocessen bij ouderverstoting ontbreekt bij jeugdzorg. Ik heb over deze processen althans wel nagedacht.

Veel meer info inclusief een openbare uitspraak in de zaak in kwestie waarin de namen van de betreffende medewerkers gewoon zijn terug te vinden: http://www.slachtoffersjustitie.nl/wordpress/2014/04/30/2549_door-professor-heertje-genoemde-namen-staan-gewoon-op-het-internet-openbare-vonnissen-van-op-voorspraak-van-jeugdzorg-veroordeelde-ouders/  (ter verificatie: http://uitspraken.rechtspraak.nl/inziendocument?id=ECLI:NL:GHAMS:2014:549)

Eerdere en fundamentele en ook zeer interessante uitspraak in deze zaak: http://uitspraken.rechtspraak.nl/inziendocument?id=ECLI:NL:RBAMS:2013:7841

Het kort geding tegen Heertje blijkt uitgesteld vanwege het idee van de rechter om het achter gesloten deuren te behandelen (!!)http://www.telegraaf.nl/binnenland/22575539/__Kort_geding_Heertje_uitgesteld__.html

Inmiddels is er een nieuwe rechter op de zaak.

Joep Zander

zie mijn volgende blog hierover: https://joepzander.wordpress.com/2014/05/04/herontbinding-revisited-gegijzelde-kinderen-bij-moeder-weg/